Pas op, persoonlijk..
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
15 November 2018 | Senegal, Dakar
15 november 2018
Dakar, Senegal
23 graden, bewolkt
Zo, daar zijn we weer. De hoeveelste deuropening zou dit zijn? Ontbijten, een blog schrijven, onbekende talen op de achtergrond en toeterende auto’s. In ieder geval de eerste in Afrika. Want, hoeveel ik ook gereisd lijk te hebben, het was altijd naar Sri Lanka. Of Europa.
Binnen de tien uur die ik nu hier ben heb ik al wel wat mooie dingen meegemaakt. Zo werd ik bijvoorbeeld opgehaald in een hele bijzondere Nissan-taxi. Eentje waarvan de snelheidsmeter en de toerenteller stil stonden op respectievelijk 10 km/u en 7000 toeren. Het meest bijzondere vond ik de versnellingspook. Om de zoveel minuten schoot die uit zichzelf in z’n vrij. Een soort van snelheidsvergrendeling.
Vanochtend wakker geworden door het gezang vanaf een moskee die hier vlakbij staat.
Toen ik iets op wilde schrijven, bleek dat mijn vulpen de vliegreis niet zo leuk heeft gevonden. Mijn vingers zijn nu zwart-wit ;)
En, hoe spannend het ook is, toch leuk om weer op reis te zijn.
Ik denk dat het wel eens tijd is om daar iets over te schrijven. Want ik lijk een wereldreiziger. Ik lijk echt een ervaringsdeskundige te zijn op het gebied van vrijwilligerswerk en nieuwe landen verkennen. (Al was dat tot nu toe alleen Sri Lanka) En ik moet zeggen; ik vind het erg leuk. Ik houd van het ontdekken van culturen, van Engels spreken, van vreemde talen om me heen. En van blogs schrijven, waar ik in Nederland gewoon niet echt de inspiratie voor heb.
Aan de andere kant is het een soort van drang. Ik vind het namelijk heerlijk om thuis met een boekje in een hoekje te zitten, altijd in Woerden te wonen, iedere dag hetzelfde te eten, altijd op vakantie te gaan naar Zeeland. Ik heb graag mijn dagelijkse rituelen en vrije tijd waarin ik mezelf vermaak met einzelgänger zijn. Door skaten, de natuur in te gaan, muziek te luisteren, te lezen en te ‘sudderen’ in een dikke pyjama met een kop warme chocomel. In mijn eigen huis.
Dus daarom durf ik het reizen een drang te noemen. Eens in de twee jaar kan ik niet meer blijven zitten en moet ik erop uit. Dat plan ik dan een halfjaar van te voren, want als ik het een maand van te voren moet doen, vind ik het te spannend. En ik loop standaard een week voor de reis met wroeging en angst door het huis en denk; “wat heb ik me nu weer op de hals gehaald?”
Wat zou het kunnen zijn?
Begrijp me goed, ik ben absoluut niet ondankbaar. Iedere keer weer leer ik nieuwe dingen en kom ik er opnieuw achter dat ik zoveel tijd heb voor geestelijke zaken. Iedere keer kom ik nieuwe geweldige mensen tegen. De meeste keren kom ik tot rust en kom ik erachter dan ik geeneens meer een typische Nederlander zou kunnen zijn.
Zou het kunnen zijn dat God mij er op deze manier aan herinnerd dat wij op aarde geen eeuwigdurend verblijf, geen ‘blijvende stad’ hebben? Dat ik niet zo vast moet zitten aan mijn persoonlijke bezittingen?
Ik denk hier de aankomende tijd nog wel mee bezig te zijn.
Dakar, Senegal
23 graden, bewolkt
Zo, daar zijn we weer. De hoeveelste deuropening zou dit zijn? Ontbijten, een blog schrijven, onbekende talen op de achtergrond en toeterende auto’s. In ieder geval de eerste in Afrika. Want, hoeveel ik ook gereisd lijk te hebben, het was altijd naar Sri Lanka. Of Europa.
Binnen de tien uur die ik nu hier ben heb ik al wel wat mooie dingen meegemaakt. Zo werd ik bijvoorbeeld opgehaald in een hele bijzondere Nissan-taxi. Eentje waarvan de snelheidsmeter en de toerenteller stil stonden op respectievelijk 10 km/u en 7000 toeren. Het meest bijzondere vond ik de versnellingspook. Om de zoveel minuten schoot die uit zichzelf in z’n vrij. Een soort van snelheidsvergrendeling.
Vanochtend wakker geworden door het gezang vanaf een moskee die hier vlakbij staat.
Toen ik iets op wilde schrijven, bleek dat mijn vulpen de vliegreis niet zo leuk heeft gevonden. Mijn vingers zijn nu zwart-wit ;)
En, hoe spannend het ook is, toch leuk om weer op reis te zijn.
Ik denk dat het wel eens tijd is om daar iets over te schrijven. Want ik lijk een wereldreiziger. Ik lijk echt een ervaringsdeskundige te zijn op het gebied van vrijwilligerswerk en nieuwe landen verkennen. (Al was dat tot nu toe alleen Sri Lanka) En ik moet zeggen; ik vind het erg leuk. Ik houd van het ontdekken van culturen, van Engels spreken, van vreemde talen om me heen. En van blogs schrijven, waar ik in Nederland gewoon niet echt de inspiratie voor heb.
Aan de andere kant is het een soort van drang. Ik vind het namelijk heerlijk om thuis met een boekje in een hoekje te zitten, altijd in Woerden te wonen, iedere dag hetzelfde te eten, altijd op vakantie te gaan naar Zeeland. Ik heb graag mijn dagelijkse rituelen en vrije tijd waarin ik mezelf vermaak met einzelgänger zijn. Door skaten, de natuur in te gaan, muziek te luisteren, te lezen en te ‘sudderen’ in een dikke pyjama met een kop warme chocomel. In mijn eigen huis.
Dus daarom durf ik het reizen een drang te noemen. Eens in de twee jaar kan ik niet meer blijven zitten en moet ik erop uit. Dat plan ik dan een halfjaar van te voren, want als ik het een maand van te voren moet doen, vind ik het te spannend. En ik loop standaard een week voor de reis met wroeging en angst door het huis en denk; “wat heb ik me nu weer op de hals gehaald?”
Wat zou het kunnen zijn?
Begrijp me goed, ik ben absoluut niet ondankbaar. Iedere keer weer leer ik nieuwe dingen en kom ik er opnieuw achter dat ik zoveel tijd heb voor geestelijke zaken. Iedere keer kom ik nieuwe geweldige mensen tegen. De meeste keren kom ik tot rust en kom ik erachter dan ik geeneens meer een typische Nederlander zou kunnen zijn.
Zou het kunnen zijn dat God mij er op deze manier aan herinnerd dat wij op aarde geen eeuwigdurend verblijf, geen ‘blijvende stad’ hebben? Dat ik niet zo vast moet zitten aan mijn persoonlijke bezittingen?
Ik denk hier de aankomende tijd nog wel mee bezig te zijn.
-
15 November 2018 - 10:28
José:
Vastzitten aan persoonlijke bezittingen...hoeveel bananendozen waren er ook alweer? ;)
Veel plezier daar hè!! Snap die drang helemaal :) -
15 November 2018 - 11:56
Sientje:
Pas op, persoonlijk... Even dacht ik: Wat is dat nou weer? Weg klikken die hap voor ik virussen binnenhaal ! Maar gelukkig keek ik iets verder dan mijn neus lang is ;) Een Goede tijd gewenst! Voor jezelf en met allen die je gaat ontmoeten. Take care! -
15 November 2018 - 11:53
Ome Jan Mauritz:
Dag Anne,
Fijn dat je veilig bent overgekomen in Senegal. Mooi je mijmeringen te lezen.
We zien uit naar het vervolg in Senegal.
Inderdaad geen blijven stad. En er staat achter: wij zoeken de toekomende !
Veel sterkte en tot horens,
Ome Jan Mauritz -
15 November 2018 - 13:06
Arida:
Hè Anne
Fijn je bent er weer
En wat schrijf je toch leuk !! Ik laat het lezen aan oma hoor
Tot horens hè !!!!
Enne kijk uit -
15 November 2018 - 15:52
Marja:
Ha An,
Gelukkig goed aangekomen. Zo zit je hier en zo zit je daar... ;)
Mooi om te mogen delen in je gedachten-spinsels. Geniet van al het nieuwe, ik kijk alweer uit naar je volgende epistel. -
16 November 2018 - 17:40
Brigit:
Thanks for the honesty :) Identity is in Christ.. -
17 November 2018 - 07:22
Janine (van Der Weerd):
Hoi Anne, wat mooi om te lezen hoe je dat zo ervaart en dat je daar zo eerlijk in durft te zijn! Ik ga de komende tijd je stukjes weer met veel plezier lezen. En je hebt in ieder geval al een mooi boek bij je ;).. Liefs, Janine -
19 November 2018 - 10:35
Diane:
Lieve Anne,
Een mooie en goede tijd gewenst daar! En fijn om zo een beetje met je mee te reizen :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
