Thuis
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
28 November 2016 | Sri Lanka, Colombo
Al tijdens mijn eerste autoritje, vanaf het vliegveld, realiseerde ik me dat ik deze plek gemist heb. Het verkeer, de palmbomen, het getoeter, noem maar op. Al is het vijf jaar geleden, het voelt alsof ik niet weg ben geweest.
Nu iets duidelijker is wat ik ga doen in de aankomende maanden, wil ik jullie even op de hoogte brengen. Onder andere van mijn avonturen van de afgelopen dagen. Vrijdag bijvoorbeeld.
Om maar van de regelrompslomp af te zijn wilde ik graag zo snel mogelijk mijn visum regelen. Ik ging daarom vrijdag naar het Department van Immigratie, maar ik was veel te laat. Mezelf verkeerd in laten lichten. Ik werd gebracht, en zou op eigen gelegenheid terug gaan. Er rijden hier genoeg bussen en driewieltaxi's rond, dus dat zou geen probleem moeten zijn. En het leek me wel een goede ervaring om de bus te nemen. Dus netjes aan een mevrouw op straat gevraagd welke bus ik moest nemen om in Colombo 05 te komen. ,,De bus naar Pettah", zei ze. Pettah heb ik bereikt :) Is niet helemaal de plaats waar ik moest zijn, maar ook een hele leuke wijk. Toen ik daar uitstapte heb ik mezelf voorgenomen om de kaart van Colombo grondig te bestuderen voor ik weer in mijn eentje op pad ga. Uiteindelijk ben ik thuisgekomen met een driewieltaxi. Voor mij toch de handigste manier van reizen.
Vandaag ben ik nog eens voor mijn visum gegaan. Het department zit tegenwoordig in een mooi nieuw gebouw, met allemaal overzichtelijke balie's en een handig nummersysteem. Vijf jaar geleden hebben Wout en ik onze wachttijd ingekort door een kamertje met een (naar bleek) belangrijk persoon in te gaan. Toen kregen we direct onze stempel, omdat die man ons zo snel mogelijk weer weg wilde hebben :) Nu was dat niet mogelijk, ik moest echt steeds mijn nummer laten zien. En toen ik moest wachten was het zo koud met Maar uiteindelijk had ik mijn visum en nu ben ik weer voor drie maanden thuis in Sri Lanka. Is een fijn gevoel!
In de afgelopen dagen alweer oude bekenden gesproken en gezien. Rice en curry gegeten, over de spoorbaan gelopen, op het strand gehangen, bijgepraat, dingen geleerd, engelse kerkdienst, koude douches, enz. Noem het; leven in Sri Lanka.
En deze week vertrek ik naar Kilinochchi om mee te helpen in een tehuis voor gehandicapte jongens. Ik ben heel benieuwd. En ik heb er zin in!
Liefs,
Anne
Nu iets duidelijker is wat ik ga doen in de aankomende maanden, wil ik jullie even op de hoogte brengen. Onder andere van mijn avonturen van de afgelopen dagen. Vrijdag bijvoorbeeld.
Om maar van de regelrompslomp af te zijn wilde ik graag zo snel mogelijk mijn visum regelen. Ik ging daarom vrijdag naar het Department van Immigratie, maar ik was veel te laat. Mezelf verkeerd in laten lichten. Ik werd gebracht, en zou op eigen gelegenheid terug gaan. Er rijden hier genoeg bussen en driewieltaxi's rond, dus dat zou geen probleem moeten zijn. En het leek me wel een goede ervaring om de bus te nemen. Dus netjes aan een mevrouw op straat gevraagd welke bus ik moest nemen om in Colombo 05 te komen. ,,De bus naar Pettah", zei ze. Pettah heb ik bereikt :) Is niet helemaal de plaats waar ik moest zijn, maar ook een hele leuke wijk. Toen ik daar uitstapte heb ik mezelf voorgenomen om de kaart van Colombo grondig te bestuderen voor ik weer in mijn eentje op pad ga. Uiteindelijk ben ik thuisgekomen met een driewieltaxi. Voor mij toch de handigste manier van reizen.
Vandaag ben ik nog eens voor mijn visum gegaan. Het department zit tegenwoordig in een mooi nieuw gebouw, met allemaal overzichtelijke balie's en een handig nummersysteem. Vijf jaar geleden hebben Wout en ik onze wachttijd ingekort door een kamertje met een (naar bleek) belangrijk persoon in te gaan. Toen kregen we direct onze stempel, omdat die man ons zo snel mogelijk weer weg wilde hebben :) Nu was dat niet mogelijk, ik moest echt steeds mijn nummer laten zien. En toen ik moest wachten was het zo koud met Maar uiteindelijk had ik mijn visum en nu ben ik weer voor drie maanden thuis in Sri Lanka. Is een fijn gevoel!
In de afgelopen dagen alweer oude bekenden gesproken en gezien. Rice en curry gegeten, over de spoorbaan gelopen, op het strand gehangen, bijgepraat, dingen geleerd, engelse kerkdienst, koude douches, enz. Noem het; leven in Sri Lanka.
En deze week vertrek ik naar Kilinochchi om mee te helpen in een tehuis voor gehandicapte jongens. Ik ben heel benieuwd. En ik heb er zin in!
Liefs,
Anne
-
28 November 2016 - 12:13
Johan Leune:
Groeten uit Brediushage. -
29 November 2016 - 16:35
Yvonne Ver:
Hoi Anne,
het klinkt weer heel bijzonder.
We wensen je een goede tijd daar, geniet ervan!
Hier vriest het, er ligt al een laagje ijs op de sloten, dus ik hoop niet dat je het schaatsen misloopt.
groeten van Yvonne, Renske, Rik en Laura -
01 December 2016 - 12:52
Corine Knulst-Verlaan :
Dat klinkt als thuiskomen. ;) hele mooie tijd toegewenst!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
